Διαδρομή:Αρχική Σελίδα

Λειβαδίτης: Ψηφιδωτό Ομορφιάς και πλούτου

Πυκνά δάση, ποτάμια και ρυάκια, σπάνια αγριολούλουδα και ζώα , επιβλητικοί καταρράκτες και βαθιές χαράδρες  που κόβουν την ανάσα και προκαλούν τον θαυμασμό των επισκεπτών του Λειβαδίτη.

Βόρεια από την Σταυρούπολη βρίσκεται ο οικισμός του Λειβαδίτη, σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Εκεί ο επισκέπτης συναντά τον μαγικό κόσμο της οροσειράς της Ροδόπης που έρχεται να προσθέσει της ψηφίδες της στο ψηφιδωτό της Κοιλάδας του Νέστου. Η Ροδόπη ορθώνεται στα όρια του νομού Ξάνθης και αποτελεί φυσικό σύνορο με την γειτονική Βουλγαρία. Βουνά αδιαπέραστα κατάφυτα από οξιές και έλατα, πλούσια σε χυμούς που βγάζουν από τα σωθικά τους αμέτρητα ρυάκια που  σχηματίζουν τους  επιβλητικούς καταρράκτες του Λειβαδίτη. Ένας από αυτούς, ο μεγαλύτερος, έχει ύψος περίπου 60 μέτρα.

Το δάσος του Φρακτού είναι ένα από τα τρία εναπομείναντα παρθένα δάση της Ευρώπης. Θαρρεί κανείς πως θα συναντήσει ξαφνικά μπροστά του τον αναιώνιο Βάκχο να διασχίζει τα βουνά της Θράκης συνοδευόμενος από Σάτυρους και Μαινάδες.

Για τους φίλους της φύσης και των σπορ, χειμώνα - καλοκαίρι, ο Λειβαδίτης είναι πρόκληση. Κάθε εποχή στην περιοχή, έχει το δικό της χρώμα και το δικό της άρωμα. Το κατάλευκο τοπίο του χειμώνα εναλλάσσεται με την εικόνα του καλοκαιριού, με το καταπράσινο περιβάλλον και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Καλοφτιαγμένα μονοπάτια οδηγούν σε κορφές και τοποθεσίες αμετάπλαστης ομορφιάς που λες και κρύβονται για να ερεθίζουν τους τολμηρούς λάτρεις της άγριας φύσης ενώ φιλόξενα καταφύγια προσφέρουν αναψυχή και δροσιά σε ένα χώρο μοναδικό.

Ο επισκέπτης πριν πάρει το χωματόδρομο που οδηγεί στους καταρράκτες του Λειβαδίτη αξίζει να σταματήσει για φαγητό στην πλατεία του οικισμού και να ξεδιψάσει από τα δροσερά του νερά.

Από το 1964 που έγινε ο οικισμός Λειβαδίτη ως υλοποίηση μιας ιδέας του αείμνηστου συνεταιριστή και πολιτικού Αλέξανδρου Μπαλτατζή, ο δρόμος για τον οικισμό ήταν χωμάτινος. Βατός μεν τα καλοκαίρια αδιάβατος το χειμώνα. Τότε πήγαινε μια φορά την ημέρα ένα μικρό λεωφορείο - μισό με θέσεις και μισό με εμπορεύματα - της λεγόμενης άγονης γραμμής. Κι αυτό πήγαινε όσο υπήρχαν κάτοικοι οι οποίοι ζούσαν χωρίς φως, νερό και τηλέφωνο. Γι’ αυτό και αναγκάστηκαν σιγά - σιγά να εγκαταλείψουν το μικρό, ορεινό χωριουδάκι και να εγκατασταθούν είτε στην Ξάνθη είτε σε άλλες περιοχές. Οι  4 - 5 οικογένειες που απέμειναν, ήρωες πραγματικοί, είχαν τη χαρά κάποια στιγμή να «υποδεχτούν» το ρεύμα, το νερό και το τηλέφωνο ωστόσο εξακολουθούσαν να έχουν πρόβλημα επικοινωνίας. Ο δρόμος από τον προηγούμενο οικισμό, το Καρυόφυτο έως το Λειβαδίτη, απόσταση 8 χιλιομέτρων, ασφαλτοστρώθηκε το 1999 βγάζοντας τον οικισμό και τις ομορφιές του από την απομόνωση και την υπανάπτυξη.

Φωτογραφίες